Jacksons / Mount Somers
19 februari 2018 - Mount Somers, Nieuw-Zeeland
Jackson's Retreat Alpine Holiday Park / Mount Somers
Vandaag een rit van 389 km achter de rug, van Takaka naar Jacksons, check even op de kaart wat een eind dat is!! Paar keer gestopt, natuurlijk, om even een korte wandeling te maken naar een mooi uitzicht of even een bakkie te doen, in Murchison bijvoorbeeld, leuk stadje dat in 1929 bijna van de kaart is geveegd door een aardbeving met een kracht van 7.8 op de schaal van Richter. En koffie zetten kunnen ze hier wel, misschien nog wel beter dan in Italië. Onze favoriete koffie is de Flat White, lijkt op een cappuccino, maar dan met minder schuim....heeeerlijk. Goed, als ik eerlijk ben, lijkt het op een koffie verkeerd. Maar dan lekkerder, echt!
Toen we bijna op de plaats van bestemming waren, kwamen we Lake Brunner tegen! Zomaar opeens, haha, nee hoor, natuurlijk niet, lag gewoon op onze route. Even op een kleedje in de zon gelegen. De plaatselijke jeugd gefilmd die van een brug sprong. Vanaf daar was het nog 25 min naar Jacksons' Retreat. Wat een geweldige camping, niet voor niets verkozen tot beste camping in NZ! Okee, geen telefoon ontvangst, beetje jammer, maar dat was echt het enige. Check de foto's van de sanitaire voorzieningen en de keuken! Die moet ik jullie gewoon laten zien! En, wat nóg geweldiger is: er is vanaf de camping een trail van 30 min naar een waterval! Dwars door een beschermd stukje regenwoud. De track heet: Ngarimu walking track. Ngarimu betekent "de Rimu" wat sterk en trots betekent. De Rimu is een Nieuw-Zeelandse oerboom die wel 25 meter hoog kan worden. Onderweg naar de waterval kwamen we een Rimu tegen (zie foto) waarvan gezegd wordt dat hij ongeveer 500 jaar oud is!! Bizar toch.
Het was echt een rimboe om doorheen te komen. Soms zo erg dat je dacht: nee, dit kan niet goed zijn. Maar toch, jawel, het klopte! Prachtig!! Een geweldige beloning!
Verder zeggen ze dat hier Kiwis rondlopen...je moet dan eigenlijk 's nachts op pad, zo stil mogelijk zijn en rood cellofaan over je zaklamp plakken. Dat cellofaan kun je hier gewoon pakken. Na gebruik weer terug leggen. Met je rode lamp kun je 's nachts ook op pad om glimwormen te zien. Den twijfelt nog, ik sla even over....haha, in het donker de rimboe in trekt me toch niet zo.
Na de jungle tocht lekker gedoucht en Den lekker Chicken tikka massala gemaakt in de meer dan giga keuken waar je alles wat je nodig hebt kunt vinden, gewoon alsof je thuis bent. In elke keuken op de campings hier staan trouwens een giga koelkast en vriezer. Gewoon labelen en klaar, iedereen blijft overal vanaf. In de keuken, annex eetkamer, annex lounge hoek lekker aan tafel gegeten. Ook hier troffen we weer Nederlanders, er is gewoon geen ontsnappen aan joh! ;-)
Morgen hopelijk weer bereik, zodat ik het thuisfront kan laten weten dat alles goed gaat. Voel me nu toch wel een beetje afgesneden van de wereld. Daar kan Den denk ik beter tegen dan ik. ;-)
Update: Den heeft glimwormen gezien! Hij vond het super. Alleen op de terugweg een beetje verdwaald in de jungle. Samen met een Amerikaans stel, de weg weer terug gevonden, dankzij Den, dat wel! Jullie begrijpen het: ik vond het niet zo heel erg dat ik niet mee was gegaan.
Vandaag, maandag, de rit gestart richting Mount Somers via de Arthur's Pass. Wakker geworden met regen trouwens, maar na een tijdje rijden, brak toch de zon door! Ook kreeg Dennis van de camper verhuurder een sms, of we wisten dat er een cycloon aan kwam. Okee....fijn om te weten.
Op een gegeven moment reden we over een viaduct (Otira viaduct). Nu zullen jullie zeggen: ja? Dus? Leuk joh! Maarrrr.... Eerst liep hier namelijk een klein kronkelend weggetje tussen de bergen door. Door aardverschuivingen werd die weg echter steeds weggeslagen, dus hebben ze dit viaduct gemaakt, geopend op 6 november 1999. Als je het gebied ziet, snap je hoe bijzonder het is. Je rijdt hier echt in de middle of nowhere tussen ongelofelijk grote bergen. Maar dan echt ongelooflijk mega groot!
Daarna lekker een bakje koffie gedronken bovenaan de pas in Arthur's Village. Het was er super druk met allerlei soorten mensen. Het is zo leuk om te zien, al die mensen die hier rondtrekken, jong, oud, Europees (veel Duitsers), Chinees, Amerikaans, te voet, met de camper, op de motor, je kijkt je ogen uit. Toen wilden we buiten nog even op zoek naar Kea's, de beroemde NZ papegaai. Wij zoeken, ja ik hoor ze wel, jij ook? Ja inderdaad, het komt daar vandaan! Afijn, toen zagen we dat er twee aan tafel zaten bij het restaurant waar we net koffie gedronken hadden. Cool!!! En natuurlijk op de foto gezet!
Daarna verder... door niemandsland... uiteindelijk kwamen we bij Castle Hill. Tsja...een berg grote stenen...Dennis was er erg enthousiast over, hij heeft ze vanaf elke hoek op de foto gezet. Moet ik me eigenlijk zorgen maken als hij stenen interessanter vindt om te fotograferen? :-p Het was heus mooi, en ik heb ook foto's gemaakt, natuurlijk, voor jullie, lieve kijkbuisvriendjes haha!
Daarna door naar de camping, Mount Somers Holiday Park. Oh-mijn-hemel!! Er is hier niets! NIETS! Ik bedoel, dat is niet erg, voor nu, voor ons, maar je zult hier wonen! Er is echt niks. We zijn ook al die tijd geen supermarkt tegen gekomen... gelukkig hadden we nog rijst over van gisteren. Lekker met garlic naan brood erbij. Gewoon uit de diepvries in de magnetron, superlekker, waarom hebben ze dat bij ons niet...hmmm.
We zaten net te eten in de keuken en kwamen aan de praat met een Nieuw-Zeelander die zijn afwas kwam doen. Gepensioneerd en samen met zijn vrouw lekker een paar maanden met de camper op pad. Een super camper! Alles erin, douche, toilet, tv, koelkast! Hij vroeg ons waar we naartoe gingen en of we wisten van de cycloon. Hij had het nieuws gezien en het gebied waar we morgen heen gaan was 'wit', dus veilig. Het gebied waar we nu staan, was oranje, wat 'under watch' betekent. Er wordt 200 mm regen verwacht! Dat is echt wel heul veul!! En hij vroeg welke camper we hadden. Oh okee, niet zo'n hoge, you'll be fine then, maar zorg wel dat je wat eten inslaat zodat je wat dagen vooruit kan. Hm, dan morgen maar zo snel mogelijk richting Glentanner Park en even ergens een supermarkt opzoeken. Blijkbaar zijn er de laatste tijd steeds vaker cyclonen. Tsja, global warming denk ik.... Afijn, de gezellige vent heeft ons wel vijf keer "you guys enjoy your holiday" gewenst, haha! Hij bleef kwebbelen, begon steeds weer iets anders, geweldig! Ik hou ervan.
Nou luitjes, dit was het voor deze keer. Ik ga wat foto's voor jullie opzoeken en dan ga ik lekker lezen, chill!! :-) Liefs van ons!
Vandaag een rit van 389 km achter de rug, van Takaka naar Jacksons, check even op de kaart wat een eind dat is!! Paar keer gestopt, natuurlijk, om even een korte wandeling te maken naar een mooi uitzicht of even een bakkie te doen, in Murchison bijvoorbeeld, leuk stadje dat in 1929 bijna van de kaart is geveegd door een aardbeving met een kracht van 7.8 op de schaal van Richter. En koffie zetten kunnen ze hier wel, misschien nog wel beter dan in Italië. Onze favoriete koffie is de Flat White, lijkt op een cappuccino, maar dan met minder schuim....heeeerlijk. Goed, als ik eerlijk ben, lijkt het op een koffie verkeerd. Maar dan lekkerder, echt!
Toen we bijna op de plaats van bestemming waren, kwamen we Lake Brunner tegen! Zomaar opeens, haha, nee hoor, natuurlijk niet, lag gewoon op onze route. Even op een kleedje in de zon gelegen. De plaatselijke jeugd gefilmd die van een brug sprong. Vanaf daar was het nog 25 min naar Jacksons' Retreat. Wat een geweldige camping, niet voor niets verkozen tot beste camping in NZ! Okee, geen telefoon ontvangst, beetje jammer, maar dat was echt het enige. Check de foto's van de sanitaire voorzieningen en de keuken! Die moet ik jullie gewoon laten zien! En, wat nóg geweldiger is: er is vanaf de camping een trail van 30 min naar een waterval! Dwars door een beschermd stukje regenwoud. De track heet: Ngarimu walking track. Ngarimu betekent "de Rimu" wat sterk en trots betekent. De Rimu is een Nieuw-Zeelandse oerboom die wel 25 meter hoog kan worden. Onderweg naar de waterval kwamen we een Rimu tegen (zie foto) waarvan gezegd wordt dat hij ongeveer 500 jaar oud is!! Bizar toch.
Het was echt een rimboe om doorheen te komen. Soms zo erg dat je dacht: nee, dit kan niet goed zijn. Maar toch, jawel, het klopte! Prachtig!! Een geweldige beloning!
Verder zeggen ze dat hier Kiwis rondlopen...je moet dan eigenlijk 's nachts op pad, zo stil mogelijk zijn en rood cellofaan over je zaklamp plakken. Dat cellofaan kun je hier gewoon pakken. Na gebruik weer terug leggen. Met je rode lamp kun je 's nachts ook op pad om glimwormen te zien. Den twijfelt nog, ik sla even over....haha, in het donker de rimboe in trekt me toch niet zo.
Na de jungle tocht lekker gedoucht en Den lekker Chicken tikka massala gemaakt in de meer dan giga keuken waar je alles wat je nodig hebt kunt vinden, gewoon alsof je thuis bent. In elke keuken op de campings hier staan trouwens een giga koelkast en vriezer. Gewoon labelen en klaar, iedereen blijft overal vanaf. In de keuken, annex eetkamer, annex lounge hoek lekker aan tafel gegeten. Ook hier troffen we weer Nederlanders, er is gewoon geen ontsnappen aan joh! ;-)
Morgen hopelijk weer bereik, zodat ik het thuisfront kan laten weten dat alles goed gaat. Voel me nu toch wel een beetje afgesneden van de wereld. Daar kan Den denk ik beter tegen dan ik. ;-)
Update: Den heeft glimwormen gezien! Hij vond het super. Alleen op de terugweg een beetje verdwaald in de jungle. Samen met een Amerikaans stel, de weg weer terug gevonden, dankzij Den, dat wel! Jullie begrijpen het: ik vond het niet zo heel erg dat ik niet mee was gegaan.
Vandaag, maandag, de rit gestart richting Mount Somers via de Arthur's Pass. Wakker geworden met regen trouwens, maar na een tijdje rijden, brak toch de zon door! Ook kreeg Dennis van de camper verhuurder een sms, of we wisten dat er een cycloon aan kwam. Okee....fijn om te weten.
Op een gegeven moment reden we over een viaduct (Otira viaduct). Nu zullen jullie zeggen: ja? Dus? Leuk joh! Maarrrr.... Eerst liep hier namelijk een klein kronkelend weggetje tussen de bergen door. Door aardverschuivingen werd die weg echter steeds weggeslagen, dus hebben ze dit viaduct gemaakt, geopend op 6 november 1999. Als je het gebied ziet, snap je hoe bijzonder het is. Je rijdt hier echt in de middle of nowhere tussen ongelofelijk grote bergen. Maar dan echt ongelooflijk mega groot!
Daarna lekker een bakje koffie gedronken bovenaan de pas in Arthur's Village. Het was er super druk met allerlei soorten mensen. Het is zo leuk om te zien, al die mensen die hier rondtrekken, jong, oud, Europees (veel Duitsers), Chinees, Amerikaans, te voet, met de camper, op de motor, je kijkt je ogen uit. Toen wilden we buiten nog even op zoek naar Kea's, de beroemde NZ papegaai. Wij zoeken, ja ik hoor ze wel, jij ook? Ja inderdaad, het komt daar vandaan! Afijn, toen zagen we dat er twee aan tafel zaten bij het restaurant waar we net koffie gedronken hadden. Cool!!! En natuurlijk op de foto gezet!
Daarna verder... door niemandsland... uiteindelijk kwamen we bij Castle Hill. Tsja...een berg grote stenen...Dennis was er erg enthousiast over, hij heeft ze vanaf elke hoek op de foto gezet. Moet ik me eigenlijk zorgen maken als hij stenen interessanter vindt om te fotograferen? :-p Het was heus mooi, en ik heb ook foto's gemaakt, natuurlijk, voor jullie, lieve kijkbuisvriendjes haha!
Daarna door naar de camping, Mount Somers Holiday Park. Oh-mijn-hemel!! Er is hier niets! NIETS! Ik bedoel, dat is niet erg, voor nu, voor ons, maar je zult hier wonen! Er is echt niks. We zijn ook al die tijd geen supermarkt tegen gekomen... gelukkig hadden we nog rijst over van gisteren. Lekker met garlic naan brood erbij. Gewoon uit de diepvries in de magnetron, superlekker, waarom hebben ze dat bij ons niet...hmmm.
We zaten net te eten in de keuken en kwamen aan de praat met een Nieuw-Zeelander die zijn afwas kwam doen. Gepensioneerd en samen met zijn vrouw lekker een paar maanden met de camper op pad. Een super camper! Alles erin, douche, toilet, tv, koelkast! Hij vroeg ons waar we naartoe gingen en of we wisten van de cycloon. Hij had het nieuws gezien en het gebied waar we morgen heen gaan was 'wit', dus veilig. Het gebied waar we nu staan, was oranje, wat 'under watch' betekent. Er wordt 200 mm regen verwacht! Dat is echt wel heul veul!! En hij vroeg welke camper we hadden. Oh okee, niet zo'n hoge, you'll be fine then, maar zorg wel dat je wat eten inslaat zodat je wat dagen vooruit kan. Hm, dan morgen maar zo snel mogelijk richting Glentanner Park en even ergens een supermarkt opzoeken. Blijkbaar zijn er de laatste tijd steeds vaker cyclonen. Tsja, global warming denk ik.... Afijn, de gezellige vent heeft ons wel vijf keer "you guys enjoy your holiday" gewenst, haha! Hij bleef kwebbelen, begon steeds weer iets anders, geweldig! Ik hou ervan.
Nou luitjes, dit was het voor deze keer. Ik ga wat foto's voor jullie opzoeken en dan ga ik lekker lezen, chill!! :-) Liefs van ons!
Kijk Den eens kokkerellen als een echte NZ chef whaahaaa
Leuk hoor geniet ervan luitjes
Groetjes uit koud kikkerlandje 3 graden hier brrrrrrr
En elke dag zie je weer wat anders,ik hoop dat je geen last van de cycloon zal hebben.
Veel plezier verder,leuke blog om te lezen xxx
Nou zeg wat een mooi vehaal heb je weer geschreven.
Dat is gewoon werk zeg ,zo'n lang verhaal heel knap.
Maar het is inderdaad heel mooi allemaal, de natuur de mensen en de campings.
Nou ik hoop voor jullie dat het weer mooi blijft en je geen last krijgt van die cycloon. Nou ik wens jullie een voorspoedige reis verder met veel mooi weer.
Groetjes xxx
Ook van de natuur foto's. Laat Dennis je maar lekker verwennen met zijn kookkunst. Dat heb je wel verdiend na al dat harde werken.
Hopelijk krijgen jullie geen last van de cycloon.........groetjes Erna x