Rob Roy Glacier

Zo, daar ben ik dan weer! Hebben jullie de verhalen een beetje gemist? ;-)
Gisteren hebben we een heerlijke luie dag aan het meer hier (Lake Wanaka) gehad. Nou lui, eerst nog een flink stuk, denk km of 2, langs de oever gelopen. Over de rotsen, mooie foto's gemaakt. Toen lekker in de zon gelegen, fijn weer, de warmte van de zon terug.
Vandaag begon wederom met zon. We zijn eerst koffie gaan drinken in Wanaka. Toen richting het beginpunt van de track die richting de Rob Roy Gletsjer gaat. Je rijdt dan eerst door een prachtige vallei, Matukituki Valley. Ja ja, Maori namen kom je nog overal tegen.
De track begint bij de Raspberry Creek parkeerplaats, wat 54 km ten westen van Wanaka ligt. De weg er naartoe, de Wanaka-Mount-Aspiring-Road is de laatste 30 km onverhard, waarvan de laatste 10 km een "mooi weer" gedeelte is. De weg kan namelijk op sommige plekken afgesloten zijn door gletsjerwater wat naar beneden komt.
Onderweg kwamen we een boer tegen met een stuk of zes honden tegen om zijn pas geschoren kudde schapen naar een stuk verderop in de vallei te drijven. Check de geweldige video die ik heb ge-upload!! De meeste kuddes kunnen hier gewoon vrij rond lopen, ze staan dus niet op een afgezet stuk land. Zo kan het dan gebeuren dat je even moet wachten tot de kudde schapen aan de kant gaat, of tot dat de koe, die op zijn gemak uit een ondergelopen kuil heerlijk vers water staat te drinken, opzij gaat. Check de video! :-)
Eerst hadden we de camper ongeveer op 45 min lopen van het beginpunt van de track gezet. Er was namelijk zo'n diepe kuil met water in de weg, we durfden het niet aan. Dus, gelopen eerst naar een prachtige waterval. Op de foto waarop Den erbij staat, zien jullie goed de verhouding en hoe groot de waterval was! Toen terug door het weiland en we dachten, ja, dan maar lopen. Tot we de ene na de andere auto erdoor zagen gaan. Er bleven er ook genoeg staan hoor, haha. Den dacht, ik doe het gewoon! Zie video! Ging helemaal goed! Later kwamen we nog wat diepe riviertjes over de weg tegen, maar dat deerde ons niet. We wisten wel: als we straks over een uurtje of 6 hier weer langs terug moeten, kan het zo zijn dat het dieper is geworden, want het water bleef stromen! Maar ja, van latere zorg. Eerst die track! Het was geweldig! Eerst loop je een stuk door de vallei, tussen de schapen en koeien door. Ze blijven wel staan als je langs loopt, maar ze willen niet dat je hun richting uit komt hoor. Dat doet ook niemand, iedereen laat ze met rust. De track begint met een heuse "swing bridge" waar maar 10 personen tegelijk op mogen. Het uitzicht is geweldig! Daarna is het een flinke klim naar boven, 4 km, en omdat we vaak stoppen voor een foto duurt het extra lang. Sommige stukken zijn echt smal doordat het is verregend en kun je elkaar amper passeren. Ik heb geen foto van de gletsjer waar we uiteindelijk recht tegenover stonden. Mijn camera kon het niet aan... teveel zon, sneeuw, wolken.... Terug naar beneden hebben we het in 5 kwartier gedaan, sneltreinvaart! We mochten van onszelf alleen stoppen om een Kea te fotograferen, want ja, die zitten hier.... zeggen ze. Niet gezien!
Bij de parkeerplaats snel even naar het toilet, ja, echt ooooveral heb je hier openbare toiletten. En overal is wc papier, hangt zeep en is het netjes. En gratis. Geweldig toch?
Snel de auto in, we waren namelijk erg benieuwd naar de diepe plassen waar we weer doorheen moesten. Bij de eerste paar ging het goed. Ons beest van een camper brieste er doorheen. Bij die ene waar we getwijfeld hadden, stond nu een campertje vast.... Accu deed het maar af en toe, sloeg steeds af. Zie foto. Was van een jong Duits stel met een baby. Uiteindelijk sloeg de motor aan en met een beetje duwwerk was hij eruit! Mooi! Nu kon de rest. En wij! Gefilmd vanuit de auto. Op een gegeven moment, we waren inmiddels bijna weer bij Wanaka, zagen we een mooi fotomoment. Wij de auto aan de kant en....toen kwam het Duitse stel in hun campertje aan rijden: ho, stop, wacht, riepen ze! Kijk eens! En ze wezen naar de voorkant van onze auto. Kijk wat jullie verloren zijn! Wat bleek, de hele voorbumper met nummerplaat was weg. Die hadden ze gevonden en ze reden al een hele tijd achter ons aan, af en toe getoeterd, wij niks gehoord. Door het trillen van de auto op die gravelweg hoor je amper wat. Maar wat een geluk en wat lief van het stel. Zie foto :-)
Thuis op de camping meteen gaan douchen en....lekker ons rijstgerecht van gisteren opgewarmd, heerlijk gegeten! Inmiddels slaapt Den al en mijn ogen vallen ook dicht. Vermoeiend hoor, dat klimmen! Morgen vertrekken we naar Queenstown. De voorspelling is vanaf zondag weer slechter, maar we zien het wel. Morgen in elk geval nog mooi! Ik ga de foto's en video's even uploaden, zal wel ff duren met dat bereik hier.
Tot de volgende keer. Lieve groetjes van ons! PS: de video's komen later, lukt nu niet.